Geraakt worden

 

Als ik Mark uit de wachtkamer haal, mis ik de brede glimlach die ik de laatste keer van hem kreeg. Mark is 10 jaar en komt sinds een maand bij mij omdat hij stottert. Het stotteren is al een tijdje licht aanwezig.  

Mark komt tegenover mij zitten aan tafel. Hij is stil. Ik maak zonder woorden contact met hem en wacht. Het lijkt of Mark iets wil zeggen, maar nog niet weet of hij het wil delen. Op mijn uitnodiging of er misschien iets is wat hij wil delen, begint hij te vertellen over dat hij gepest is op school. Wat hij vertelt, raakt mij. Ik luister naar wat hij zegt. En ondertussen gaan mijn gedachten naar mijn zoon, die ook gepest is. Het verhaal van Mark ligt heel dicht bij mijn verhaal. Ik voel een brok in mijn keel.

 

Het verhaal van Mark maakt emoties in mij los van boosheid en oneerlijkheid.  Ik merk dat mijn eigen verhaal op de achtergrond mee speelt. Ik benoem naar Mark dat zijn verhaal mij raakt. Ik sta daarna op van mijn stoel en neem aan de andere kant van de tafel plaats, naast hem aan tafel. En ik vraag hem vervolgens of hij me nog meer over wil vertellen, over wat er bij hem gebeurd is.

 

Voor mij maakte het letterlijk innemen van een andere plek in de ruimte een verschil: toen ik tegenover Mark zat, riep het bij mij een moederlijk gevoel op. Ik wilde voor hem zorgen, zoals ik dat ook bij mijn zoon zou doen. En daar, naast Mark, kon ik anders luisteren. Ik hoefde op deze plek niet te zorgen, alleen met al mijn aandacht te luisteren. Voor Mark leek het weinig verschil te maken, waar ik zat. Voor mij was het verschil groot: ik kon meer rust bij mijzelf ervaren op de andere plek. Daar kon ik mijn plek als therapeut weer innemen en samen verder gaan in zijn verhaal en de vragen die hij had.

 

Natuurlijk worden we als hulpverlener geraakt door het verhaal van anderen. Het herkennen en erkennen van deze emoties bij jezelf, maakt een verschil in hoe je in het contact aanwezig bent. In mijn optiek belangrijk wanneer je met mensen werkt.

 

Ik heb vanuit het systemisch werk geleerd om eigen thema's aan te kijken. En, zoals in deze situatie, mijn pijn te onderscheiden van de pijn van Mark. Ik kan Mark toevertrouwen dat hij zijn pijn kan dragen. En dat hij daar anders zijn ouders voor heeft om hem daarbij te steunen. Dat maakt dat ik weer open kan luisteren en in gelijkwaardigheid naar zijn hulpvraag kan kijken. Dat is voor mij 'werken vanuit verbinding'.

  

Samen met Eelco de Geus geef ik op 4-5-6 juni 2018 in Delft de geaccrediteerde nascholing ‘systemisch-dialogisch werken in de hulpverlening’.  Werken vanuit verbinding. Je bent van harte welkom om deel te nemen.

 

 

Brenda Zwinkels

Systemisch-dialogisch procesbegeleider en logopedist-stottertherapeut

 

www.davotes.nl 

 

De afbeelding is afkomstig van Pixabay.